Het heeft even geduurd voor ik dit blog ging schrijven en een aantal mensen blijkt onderhand wel nieuwsgierig te zijn hoe het er met onze keuken voorstaat getuige de vele vragen. Nou, ik kan je vertellen: dat zijn wij zelf ook.
We moesten langer dan verwacht wachten op het goede aanrechtblad en nu dit eindelijk zit zijn we aan het wachten op de schilder. Van een aantal andere zaken die nog niet helemaal in orde waren moeten we ook nog bericht krijgen. Schijnt er bij te horen, maar ik verlang inmiddels wel naar het echt genieten van de beloofde mooie keuken . Op dit moment kunnen we slechts wachten op bericht van de keukenzaak. En wat is wachten soms lastig als er geen eind aan lijkt te komen en de ene na de andere situatie niet echt lijkt mee te werken aan het tot stand zien komen van wat je beloofd is.
’t Is eigenlijk op meerdere gebieden het centrale thema in mijn persoonlijk leven op dit moment: wachten. En ik denk dat we er allemaal mee te maken krijgen, dat het geduld wel eens op raakt. Je je moedeloos afvraagt of het ooit nog goed gaat komen. Dan kun je wel een bemoediging gebruiken.
Vandaag vond ik die in de woorden van Romeinen 4 in de Bijbel. Die gaan over iemand die niet alleen ontzettend lang moest wachten op wat hem was beloofd. Dat wat beloofd was leek ook nog eens praktisch onmogelijk.
Ik heb het over Abraham. Wat was hem beloofd? Dat hij een zoon zou krijgen en de vader zou zijn van een menigte van volken.
Wat waren zijn omstandigheden? Hij en zijn vrouw waren inmiddels op hoge leeftijd en natuurlijk beschouwd niet meer vruchtbaar. Menselijk gezien was het dus ook echt onmogelijk wat God beloofde.
Hoe lang moest hij wachten? Toen Abraham 75 was kreeg hij de belofte van een groot nageslacht. Abraham was 100 toen hij vader werd dus had hij 25 jaar op de belofte gewacht. Zelfs Sarah wilde hem een handje helpen door hem een kind van een slavin te laten krijgen. Ik kan dat begrijpen in die situatie!. Je zou op zijn zachtst kunnen zeggen dat de tijd wel drong….hun tijd was inmiddels zelfs wel zo’n beetje verstreken. Voor ons mensen is tijd een grote belangrijke factor. Maar met Gods tijd werkt het anders.
Wanneer je lang moet wachten op iets wat je beloofd is en waar je zo naar verlangt, kan de drang groot worden om het heft dan maar in eigen handen te nemen. Misschien wel de moed op te geven. Niet langer te geloven dat Gods beloften ook voor jou gelden. Dat Hij daar trouw in is en je niet zal beschamen. O, wat een worsteling soms om te blijven vertrouwen in Zijn goedheid voor jou. Misschien heb je dat ook wel eens gedacht: “ God, ben ik überhaupt nog wel in beeld?” (Eerlijk: ik wel.)
Om de zoveel jaar verscheen de Heer om Abraham aan Zijn belofte te herinneren. Maar er waren ook 13 jaren van totale stilte….Hoe ouder hij werd, hoe moeilijker het werd om te geloven. En toch staat er in de Bijbel dat Abraham trouw bleef aan de Heer. Hij ging niet klagen en jammeren en gehoorzaamde God. Dat vraagt om geloof! Bepaalde gevoelens mogen er zijn, maar wanneer gevoelens leidend worden en blijven voor je handelen kun je gemakkelijk in een negatieve spiraal terecht komen. Je geloof houdt in, dat je de gedachten van God vastgrijpt en vasthoudt. En vanuit die gedachten van God gaat ook je hoop groeien.
Dit is wat er verder nog over Abraham staat in Romeinen 4:
-Hij heeft tegen alles in gehoopt op en geloofd in wat God tegen hem had gezegd. Reken maar dat zijn omstandigheden, maar waarschijnlijk ook mensen in zijn omgeving soms ingingen tegen wat hij geloofde.
-Hij verzwakte daarbij niet in zijn geloof -Hij heeft niet gelet op de natuurlijke omstandigheden(dat zowel hij als Sara inmiddels niet meer vruchtbaar waren)
-Hij heeft niet getwijfeld aan de belofte door ongeloof, maar werd gesterkt door geloof, terwijl hij God de eer gaf. Eerder schreef ik over hoe God eren door lofprijzing jou sterkt in je geloof.
-Hij was ten volle overtuigd dat God bij machte was dat wat Hij beloofd had ook daadwerkelijk te doen.
Nou, dat is een behoorlijk c.v……..En toch, laat je niet ontmoedigen dat de lat zo wel erg hoog komt te liggen voor jou en mij. Abraham was zeker niet perfecte gelovige toen hij zijn vrouw aan koning Abimelech gaf onder het voorwendsel dat ze zijn zus was. (Genesis 20)Hij handelde hier uit angst zelf gedood te worden. Lijkt mij een daad van ongeloof…..en toch laat God hem worden herinnerd als een man van geloof, prachtig en bemoedigend vind ik dat. Hij krijgt de kans om zaken recht te zetten en zijn verantwoordelijkheid te pakken. Tegen Abimelech zegt God in een droom; geef hem zijn vrouw terug want hij is een profeet. Een drager van de belofte. (Gen 20:7) Wow, stel je eens voor: als God jou iets heeft beloofd, ziet Hij jou als drager van Zijn woord, Zijn belofte en zal Hij alles laten meewerken om die belofte in vervulling te laten gaan! Ben jij ten volle overtuigd dat Hij, die een goed werk is begonnen in jou en een belofte op jouw leven heeft gelegd bij machte is en deze in vervulling te laten gaan en Zijn werk in jou af te maken? Of denk je dat het alleen voor Abraham was een belofte te dragen? Lees dit eens:
En omdat u (jij en ik) Christus toebehoort, bent u (jij en ik) nakomelingen van Abraham, erfgenamen volgens de belofte.
Galaten 3:29
Waar richt jij je geloof op, wat ga je verwachten?
P.S. dit boekje voor peuters kwam ik tegen en past natuurlijk geweldig bij dit thema: https://www.bol.com/nl/p/peuterbijbelboekjes-abraham-wachten-is-moeilijk/9200000007432692/
Prachtige Vrouw ben je met een Prachtige Boodschap
Psalmen 130:6-7 / SVV
6 Mijn ziel wacht op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen. 7 Israël hope op den HEERE; want bij den HEERE is goedertierenheid, en bij Hem is veel verlossing.