Van puin naar pracht – dag 2: Het oude loslaten.

De vrees voor het onbekende wil nog wel eens zorgen voor twijfel of het nu wel zo’n goed idee is om aan iets nieuws te beginnen. Nu wordt er waarschijnlijk de komende week genoeg gefreest in dit huis, maar wat mij betreft blijft dat bij deze variatie met een f en een t.  Even eerlijk: het heeft af en toe wel even aan me geknaagd. De twijfel.

Een nieuwe keuken kost geld. Een bedrag dat we niet gewend zijn uit te geven. Zorgvuldig hebben gespaard. Hier ja tegen zeggen betekent misschien een nee voor iets anders. Maar het was echt tijd voor een nieuwe. De oven was al 2 keer gerepareerd, het gas moest weer ouderwets met een lucifer aan en de koelkast brak zo nu en dan letterlijk het zweet uit. Ook heb ik lang gedacht dat de etensgeurtjes in huis te maken hadden met de kookkunsten van manlief. Nu besef ik dat het meer de kunsten van de afzuigkap waren. En ja, het oog wil ook wat en in het geval van ons oog is dat geen retro keuken met tekeningetjes op tegels en een flinke koof.

Bovendien: na jaren van hard werken ook van het goede genieten is volgens mij een gave Gods. Als dat geen argument is 🙂

En zo sprak ik mijzelf toe tijdens elk moment dat de twijfel of dit wel echt, echt wel nodig is toesloeg. Komt het misschien omdat ik me vroeger heb geërgerd aan mensen met wie ik toen werkte die voor mijn gevoel over niets anders konden praten dan over materiële zaken als hun huis? Of door de periode in Uganda waarin ik me volmaakt gelukkig voelde met 1 rugzakje eigendommen en naast een bed God’s vrije natuur het enige plekje “voor mezelf” was om tot rust te komen? Daar bouwde ik wel mee aan het huis voor anderen, maar aan je eigen natuurlijke woning bouwen is zo lang geen issue geweest in ons leven. Tel daarbij op dat ik het nemen van beslissingen spannend vind  en het recept voor vrees om het verkeerd te doen ligt klaar. Alleen…..ik kom dat recept niet ophalen.

Ik kies in plaats daarvan er voor de knop even om te zetten. “Stel je nou eens voor dat je dit gewoon eens mag ontvangen als een zegen? Dat er iets nieuws wacht kan ook een reden zijn voor dankbaarheid! ” Dat vergeet je nog wel eens bij het loslaten van het oude vertrouwde……..hoe goed het ook was, misschien ben je wel onderweg naar iets beters! (Soms was het niet eens zo goed maar idealiseren we het verleden om allerlei redenen.)

De Israëlieten verlangden ook terug naar ” De vleespotten van Egypte,” het oude vertrouwde dat ze achter zich lieten toen de twijfel toesloeg op weg naar hun Beloofde Land. Misschien dat wij nog wel eens met weemoed aan deze grote pan terug denken nu we op inductie koken over gaan. Wat was het leuk om voor de hele kerk te kunnen koken, maar wie weet wat er nog komt!

Terwijl ik zo vol goede moed de keukenkasten uitruim, kom ik allerlei herinneringen tegen. Aan de tijd dat de jongste nog een papfles had. Ik regelmatig cakepops met de kids bakte. Wanneer je geen vertrouwen hebt in de toekomst kunnen mooie herinneringen je vervullen met weemoed. Maar wanneer je durft los te laten omdat je vertrouwen hebt in een goede toekomst kun je dankbaar terugkijken. En hoopvol vooruit.

Bovendien is er nu het vooruitzicht van 2 weken heerlijk eten van de grill 🙂

En zo gaan er weer een paar dozen naar boven. En vuilniszakken naar buiten. Daar zitten soms spullen in die ik jaar in jaar uit bewaarde terwijl we er niets meer mee deden. Gewoon……omdat ik de herinnering die er bij hoorde niet los kon laten. Nu de knoop is doorgehakt is er ruimte gekomen voor iets nieuws!

Misschien zit er in jouw leven ook iets nieuws te wachten tot er ruimte voor is…..en soms betekent dat het loslaten van je verleden.

“Blijf niet staan bij wat eertijds is gebeurd, laat het verleden nu rusten. Zie, ik ga iets nieuws verrichten, nu ontkiemt het – heb je het nog niet gemerkt? Ik baan een weg door de woestijn, maak rivieren in de wildernis.”

— Jesaja 43:18-19