Onlangs hadden we bezoek van een van de liefste buren die we hebben gehad. Ze hadden weer aan van alles gedacht; presentje voor de kinderen, iets lekkers, en dit prachtige kerststukje voor ons. De grote witte roos die uit het hout steekt deed me aan een lied denken dat ik met kerst als kind in de kerk van mijn ouders zong. “Er is een roos ontloken uit barre wintergrond.” Het oud Nederlandse taalgebruik en het feit dat het over de winter gaat weerhouden mij er niet van hier warme herinneringen aan te hebben………
Als klein meisje proefde ik al zo’n enorme hoop uit dit lied. Dat op die plek, in die situatie waar je het ’t minst verwacht zoiets moois tot bloei kan komen.Het lied refereert naar Jesaja 11: 1 uit de Bijbel: ” Maar net zoals er uit de stronk van een omgehakte boom weer een jong takje begint te groeien en vruchten krijgt, zal er een Zoon geboren worden uit de familie van Isai. “ Hierna volgt een prachtige profetie over wie Jezus zal zijn-en nu is- voor ons, die ik je echt aanraad te lezen(ik citeerde hier de Basisbijbel).
Het lijkt soms uitzichtloos…..
Nu gaat het hier niet om een roos ,zoals er in het lied van is gemaakt, maar om een twijgje, een klein groen knopje dat tevoorschijn komt. Teken van leven. Misschien zat de profeet Jesaja net moedeloos neer bij de puinhopen die over waren gebleven. Het volk Assur was tegen zijn volk opgetrokken en daar op de heuvel van Jeruzalem waren zelfs de grootste bomen, de ceders van de Libanon omgehouwen, platgewalst. Door ‘eigen schuld’ waren ze ten prooi gevallen aan de vijand en alles leek verloren. Doodgebloed. Maar dan valt zijn oog op zo’n klein takje. Het is een belofte! Zou het zo gegaan kunnen zijn toen Jesaja de prachtige woorden die geschreven staan ontving? Zo’n takje is veel meer dan een roos. Het zal wortelen, het zal vrucht voortbrengen.
De belofte
Die winter, waarin je misschien alleen nog maar ziet hoe “kaal” het in je leven lijkt te zijn geworden….wat kan dat herkenbaar zijn. Misschien zit je zelf in zo’n situatie waarin je meer het gevoel hebt dat dingen van je afgenomen zijn dan dat je aan het groeien bent. Dan is dit een prachtige belofte voor jou. Nee, in de winter zie je nog geen vruchten. Het is de tijd waar sommige zaken gaan “afsterven” die in het komende seizoen van jouw leven de oogst negatief kunnen beïnvloeden. Ik zeg hierbij niet dat iedere vorm van verlies die je meemaakt hieronder valt, maar begrijp je het perspectief voor de dingen waarvoor het van toepassing kan zijn?Het lijkt bij het moeten loslaten van bepaalde zaken misschien of ook je droom langzaam aan het sterven is, maar door dit proces heen zul je in het komend seizoen verder komen als je de hoop niet opgeeft. ” Als de tarwekorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht.” (Joh 12:24). Geef die graankorrel maar de rust en de tijd die nodig is. De verleiding is groot er aan te gaan lopen trekken…..maar pas na de winter zal hij goed kunnen ontkiemen.
Durf je het proces aan God over te laten en er op te vertrouwen dat het moment komt dat die winter voorbij is? “Sta op, mijn vriend(in), Mijn allermooiste, en kom! Want zie, de winter is voorbij, de regentijd is over, helemaal voorbij gegaan….”(Hooglied 2). Misschien heb je (nog)niet zoveel met de Bijbel. Natuurlijk hoop ik dat je mag gaan ervaren wat een prachtig boek het is. Maar dan wil ik je nog de woorden meegeven uit een ander lied dat ik vroeger vaak meezong en wat je misschien wel kent: The Rose van Bette Midler.
” When the night has been to lonely, and the road has been to long. And you think that love is only for the lucky and the strong. Just remember in the winter, far beneath the bitter snows, lies the sead, that with the sun’s love, in the spring becomes a rose.” En zou het woordje sun dan veranderd kunnen worden in the Son, de Zoon die jou Zijn geliefde noemt?
