Het nieuwe jaar is alweer een week of 2 oud-wat gaat dat snel! Als ik even terug denk aan hoe wij hier Oud en Nieuw vierden, wát een verschil was dat met andere jaren. Geen grote vriendengroep met bijbehorende gezellige chaos van kinderen, druk in-en uit lopend met vuurwerk ( en ja enkele vaders kunnen er ook wat van.) Heel eerlijk : zonder ” gedoe met vuurwerk” had mijn moederhart wel meer rust. Er was nog genoeg te zien buiten. Geen explosieven in onze straat, dus een leuk gesprek met de buren was mogelijk. Zonder oordoppen in praat het toch makkelijker.
Er was een tijd dat- in tegenstelling tot vandaag de dag-er nog geen halve of hele explosieven afgeschoten werden. De grootste zorg was het eventuele korte lont en onze zoon kreeg altijd de instructie vooraf om een aansteeklont voor het vuurwerk te gebruiken . Of dat altijd is gebeurd de keren dat moeders er niet bij stond, laat ik maar in het midden- ik hoop het. Je weet maar nooit of het vroegtijdig ontploft.
Wat ook steeds explosiever lijkt te worden, is onze samenleving. Veel mensen hebben een steeds korter lontje. Een belangrijke oorzaak is de toenemende druk die men ervaart. Wat juist afneemt, is de liefde zoals door God bedoeld. Onder een schijn van tolerantie kunnen mensen elkaar ondertussen steeds minder verdragen. Ze irriteren zich, worden snel boos, kunnen er niet meer tegen, geven elkaar geen ruimte. Dan lees ik Kolossenzen 3 in de Bijbel. Daar worden we toch echt opgeroepen het ánders aan te pakken. En o.k, het is gericht aan volgelingen van Jezus. Je zou ook verwachten dat de gemeente van Christus, door God uitverkoren en geliefd, daar na zo’n 2000 jaar redelijk volwassen in gegroeid is. Ik ben dankbaar voor de voorbeelden van “good practice” die er gelukkig wel zijn. Maar helaas constateer ik -en anderen met mij- hoe ook daar de liefde verkilt in de huidige situatie. Een oproep tot verdraagzaamheid lijkt meer dan ooit op z’n plek. Maar dan wel één zoals Paulus die doet in Kolossenzen 3. Niet alles is o.k., er zijn dingen waar we soms tegen op moeten staan. Misbruik en mishandeling moeten stoppen. Misleiding moet aan het licht worden gebracht. Maar wat betekent verdragen dan nou eigenlijk? Volgens de woordenboeken is het:
Bestand zijn, doorleven, doorstaan, dragen, dulden, ertegen kunnen, gedogen, harden, kunnen hebben, ondergaan, supporteren, toelaten, toestaan, tolereren, uithouden, uitstaan…..
Als je in relatie tot elkaar verdraagzaam bent, blijf je bij elkaar en met elkaar omgaan ondanks de tekortkomingen van die ander. Of datgene wat jij die ander als tekortkoming verwijt. Dat kost soms behoorlijk wat energie: tekortkomingen van de ander verdragen. Soms vraag je je af “hoe hou ik het nog vol?” Hoe accepteer ik datgene van die ander waar ik me (…) aan erger? Een voorbeeld: het gezin. Daar zul je ook dingen moeten verdragen.De harde muziek van je grote broer, iemand die de badkamer eindeloos bezet houdt of regelmatig spullen laat slingeren. Soms gaat het om kleine zaken, soms om grotere. Niet verdragen betekent dan eindeloos geruzie in het gezin.
In de kerk betekent het niet zelden dat de boel verdeeld raakt. Misschien wel uit elkaar valt door allerlei “moeites” met de ander. Het lijkt vaak of we het als onze opdracht zien die ander er van te overtuigen dat hij/zij moet veranderen. Nu is het niet zo dat je elkaar nooit mag terechtwijzen. Maar vaak doe je dit vanuit je eigen frustratie. Waar het aan jou is om terecht te wijzen, moet je dit doen vanuit de volmaakte liefde en vrede van Christus in je hart. Met Zijn woord als leidraad zodat je het in alle wijsheid doet. Ga d’r maar aan staan….Als ik denk dat iemand iets totaal verkeerd aanpakt ervaar ik, vooral als ik daarin betrokken ben, niet bepaald vrede. Maar op zo’n moment gaat het er om te doen wat God vraagt. Te luisteren wat Hij er over zegt. Bedenk je eens hoe God jou keer op keer vergeeft. Dan verandert er vast iets in je hart. We leren verdragen door te beseffen hoe God ons verdraagt. In de Hebreeënbrief staat zelfs dit:
“Laat tot je doordringen hoe Jezus de tegenspraak van zondaren tegen zich heeft verdragen.” (Hebr. 12:3)
In een andere brief, die van Paulus aan de Galaten, staat een bekend vers dat vaak is vertaald met “elkaars lasten dragen.” Een andere vertaling is: verdraag elkaars moeilijkheden. Niet: práát over elkaars moeilijkheden. Vooral niet wanneer de bewuste persoon daar niet bij aanwezig is. Een zwakte als roddel toelaten heeft niets te maken met oprechte verdraagzaamheid. Zoals ik al zei, niet alles is o.k. Ook bij God betekent verdraagzaam zijn niet dat Hij het kwaad door de vingers ziet. Wanneer God in Zijn liefde verdraagt betekent het dat Hij tijd geeft voor bekering. Hij geeft ruimte voor het herstel van de relatie met Hem. Omdat Hij tot Zijn doel wil komen met de mens, met jou, met mij. Het oordeel komt wel. In dat oordeel is er redding door geloof in Jezus. Door verzoening en vergeving in Zijn naam. Vanuit die context denk ik ook aan deze woorden:
” ….De liefde verdraagt alles…..” (1 Kor, 13:7)
Kleed je in die liefde. Laat de vrede van Christus in je hart regeren. Verdraag elkaar, zoals Jezus verdraagt. Daar hoort roddelen, elkaar bijten en veroordelen (met woorden of in je hart) niet bij. Dat betekent zoals Paulus in 2 Tim. 2:10 zegt: willen verdragen opdat die ander ook het heil in Christus verkrijgt(hij zegt zelfs alles te willen dragen, is er op gericht dat God tot Zijn doel komt met die ander. Niet alleen op zijn eigen belang. Fil. 2:2-4; de ander uitnemender achten omdat je op het belang van anderen let). Wees niet bang om zelf tekort te komen. Gods overvloed is ook voor jou. Wie geeft, hem zal gegeven worden. Wie laaft, zal worden gelaafd….Gods weg is de beste. Altijd. Laten we zo op weg gaan in 2022!
