Vechten en loslaten

Moet het altijd van jouw kant komen?

Misschien ken je dat verongelijkte gevoel wel: ik moet overal zelf achteraan, het moet steeds van mijn kant komen. Wie het in ieder geval goed kende, was Jakob. In de Bijbel lees je dat het bij hem niet allemaal vanzelf ging, hij moest vechten voor de zegen die hem letterlijk niet zomaar in de schoot geworpen werd. Zijn eigen boontjes doppen waar het bij anderen vanzelf leek te gaan…………..

Vanuit die verongelijkte houding loop je het gevaar de zegen desnoods te stelen. Op een verkeerde manier jou dingen toe te eigenen en het goed te praten dat je wel moet. Niet voor niets droeg Jakob in eerste instantie een naam die zo iets als ” bedrieger” betekent. Maar God laat het er niet bij zitten. Jakob komt op een punt waar hij de oversteek moet maken. Zaken in zijn leven op moet ruimen en daar hoort een behoorlijke confrontatie bij. Maar het is de enige manier om verder te komen in zijn leven.

Gaan jullie maar alvast…..

In plaats van zijn verantwoordelijkheid te nemen schuift hij zijn vrouwen en kinderen naar voren om de eersten te zijn die de confrontatie met Esau-de broer van wie hij de zegen stal- aangaan. Hij moet wel erg bang zijn! En ik weet niet hoe het met jullie zit, maar als vrouw vind ik er wat van…….ik zou in zo’n situatie beschermd willen worden in plaats van de kastanjes voor iemand uit het vuur te moeten halen die het er zelf naar gemaakt heeft! Maar ook hier laat God het er gelukkig niet bij zitten. Hij wil ook dat Jakob verder komt en niet de rest van zijn leven in de woestijn blijft zwerven. Het water bij de Jabbok symboliseert de overgang van het oude naar het nieuwe. Die oversteek moet er hoe dan ook komen. In zo’n situatie kun je flink worstelen met jezelf. Met gevoelens van angst, zwakheden, schuldgevoelens en onzekerheid en noem het maar op…..toen Jakob op deze plek alleen achterbleef, had hij het niet makkelijk met zichzelf. Hij kon wel een schouderklopje gebruiken.

Aanraking van God

Maar wat hij kreeg hij?  Een engel van God, een vreemdeling sloeg hem op zijn heup! In de grondtekst staat er ” jigav” voor het woord ” aanraken” wat o.a. slaan betekent. Ik denk niet dat dit is wat we op ons moeilijke moment voor ogen hebben als we bidden om een aanraking van God! We denken vaak aan een bepaald gevoel of een of ander religieus plaatje dat we er op plakken. Maar Jakob liep mank!Toch geloof ik dat deze gebrokenheid een diepe innerlijke verandering brengt bij Jakob. Het gevolg van een aanraking van God is namelijk dit: verandering. Jakob moest zijn eigen kracht loslaten, maar desondanks volhardt hij in de strijd. ” Ik laat u niet gaan, tenzij u mij zegent,” zegt hij tegen de vreemdeling.

Naar de overkant….

En dan krijgt hij te horen: je hebt je vorstelijk(waardig)gedragen en volhard. Hij kreeg de zegen. Juist toen het in zijn leven letterlijk aan alle kanten mank liep.
Doodeng is het, je kunt je totaal gestript voelen als je zwakheden aan het licht komen. Maar hoe bevrijdend is het als je niet langer zelf hoeft te knokken en genade je thuis brengt……Jakob kon terug naar zijn thuis waar hij naar verlangde maar tegelijk zo voor vreesde. Nu echter kreeg hij een nieuwe naam: Israel, God zegeviert. Hij hoefde niet langer te strijden tegen van alles en uit eigen kracht, maar kon strijden met God samen om zo te overwinnen.
Hou vol, houd moed, in die donkere, eenzame nacht. Wanneer de situatie ” er op of er onder” is, durf jij dan dwars door die rivier te gaan? Herken God ook in de worsteling. Je had je zijn aanraking misschien anders voorgesteld. Maar Hij is bezig je naar de overkant te brengen. Blijf aan Hem vasthouden. You will get there.