Stel je voor, je hebt een droom waar je al jaren mee bezig bent geweest…..en je beste vriend of vriendin krijgt op een dag de kans van zijn/haar leven om te realiseren waar jij al jaren van droomt…wat gebeurt er dan in dat mooie hart van jou?
Vorige week schreef ik over liefde, toewijding en loyaliteit als wezenlijk onderdeel van blijvende, duurzame relaties. Verbondsrelaties waarin je tegen die ander zegt: ik ga de hele weg met jou, tot het einde toe. En dan niet zomaar liefde, maar agapè liefde: gericht op de ander om te geven en te dienen. Opofferende liefde, waarbij je soms afstand doet van wat je dierbaar is. Omdat je het beste voor de ander wilt. De ultieme vorm daarvan is hoe God zichzelf gaf voor ons in zijn zoon Jezus. Kan iets van deze manier van liefhebben wel voor ons mensen zijn weggelegd? Misschien toch een beetje veel gevraagd, dat wat kostbaar voor je is, jouw droom, waar je hart naar uitgaat, loslaten zodat die ander tot zijn bestemming kan komen…..
..En toch zijn er verhalen van mensen die dat gedaan hebben. Hadden die misschien een beetje’n laag zelfbeeld? Teveel tegen die ander opgekeken? Of ging het misschien niet echt van harte maar onder druk van de omstandigheden? Nee, dat zou iets anders zijn dan agapè liefde. Een fantastisch voorbeeld van iemand die de ander gunde wat hij zelf graag had willen hebben-en meer dan dat!- , zie ik in de Bijbel bij Jonathan. Hij deed een flinke stap terug.
Het verhaal.
In 1 Samuel 20 lees je over het verbond tussen David en Jonathan. Jonathan was de oudste zoon van koning Saul, dus troonopvolger. Maar sinds hij die eenvoudige jonge herder ontmoette, die het opnam tegen reus Goliath, terwijl de helden van Israel trilden als een rietje, wist hij dat hij nooit koning zou worden.
Toch was hij zelf ook geen kleine jongen, blijkt in het verhaal waar hij in z’n eentje op een vijandelijke wachtpost afging. Die overmeesterde hij, zodat Israel tegen de Filistijnen kon winnen.
Jonathan was 1 van de legeraanvoerders toen de Israelieten tegenover de Filistijnen stonden opgesteld. Die hadden een aanbod gedaan: niet alle soldaten hoefden aan de oorlog deel te nemen. Ze konden veel bloedvergieten besparen door 2 mannen te laten vechten. De sterkste van de Israelieten tegen de sterkste van de Filistijnen. Die laatste was een reus van ruim 2 meter (tja, in die tijd was je dan nog een reus..:-) Geen van Israëls helden, ook Jonathan niet, durfde de uitdaging aan te gaan. Maar toen meldde zich een jochie in herdersuitrusting. Hij ging het liefst op de vijand af zoals hij gewend was zijn kudde tegen leeuwen en beren te beschermen: zonder een zware wapenuitrusting. Maar met een stok en slinger en vertrouwen op God. Hij rende de reus tegemoet, gooide met zijn slinger ondertussen een steentje in de richting van Goliath. Die werd tussen zijn ogen geraakt en stortte neer. Toen Jonathan David even later bij Koning Saul zag staan, wist hij het: Met deze man wil ik vrienden zijn.
Vriendschap.
En dat gevoel was wederzijds. Ook werden ze nog wapenbroeders omdat David in dienst van Sauls leger trad. Al gauw was David de aanvoerder van het leger. Maar bovenal waren ze vrienden, door dik en dun. Jonathan sloot een verbond met David omdat hij David liefhad als zichzelf. Hij begreep al heel vroeg, dat hij als kroonprins een stapje terug zou moeten doen, omdat David de nieuwe koning zou worden. Maar hij joeg niet z’n eigen succes na ! Davids voorspoed stond de vriendschap niet in de weg, integendeel: Jonathan verheugde zich in het succes van David. Denk even terug aan die vriend die jouw droom in de schoot geworpen krijgt….de gevoelens waar wij dan misschien mee zouden worstelen, zou Jonathan die ook hebben gehad?
Loyaliteit.
Wat een voorbeeld…..Maar er gebeurt nog meer. Als je ervoor kiest om iemand trouw te zijn, maar je komt daarmee als het ware tegenover iemand anders te staan aan wie je ook loyaal wilt zijn, kom je soms in een spanningsveld. Dit heet een loyaliteitsconflict. Jonathan had hier ook mee te maken. Hij wilde loyaal zijn aan zijn eigen vlees en bloed, zijn vader, maar ook trouw blijven aan zijn vriend David. Gezien Sauls opvliegende karakter viel dat niet mee. Saul had ook door, dat zijn tijd als koning er bijna op zat en dat hij niet door zijn zoon, maar door David opgevolgd zou worden. Jaloezie en afgunst zorgden ervoor dat Saul David meermalen eigenhandig probeerde te doden.
Hoewel Jonathan David hielp om aan Saul te ontkomen, bleef hij ook aan de zijde van zijn vader staan. Met af en toe een conflict, vanzelfsprekend. Helaas kostte de loyaliteit aan zijn vader hem wel uiteindelijk het leven. Maar David vergat Jonathan niet en nam een zoon van Jonathan in huis die als kind gevlucht was toen Sauls koningshuis viel: Mefiboset. In het paleis kon hij dagelijks bij de koning aan tafel zitten. Zo kwam de zegen van God naar de zoon van Jonathan.
Ware liefde houdt stand in stormen, volhardt. “Een vriend heeft ten allen tijde lief.” (Spreuken 17:17) Het is deze liefde die aan het verkillen is; maar “wij geheel anders: wij hebben Christus leren kennen.”Jonathan erkende het gezag van David, terwijl hij ook had kunnen denken: het is eigenlijk mijn plaats die hij inneemt.Loyaliteit aan iemands gezag, en diegene ook nog liefhebben, ligt vandaag heel gevoelig en is geen polulaire boodschap. Dat is ook de “minachting van Gods woord”: dat we alleen nog willen luisteren naar wat we graag horen. “Want er komt een tijd dat de mensen niet meer zullen willen luisteren naar de gezonde waarheid van het geloof. Omdat ze liever andere dingen horen, zullen ze zelf leraren uitzoeken die hen leren wat ze graag willen horen.” (2 Tim 1:3)
Geen afgunst maar gunnen.
Jonathan gaf in zijn hart David de plaats hij zelf begeerde. Niet “omdat het mot,” maar uit Agape liefde….die niet afgunstig is. Dat betekent niet dat je zelf geen dromen mag hebben. God wil van ons allemaal dat we groeien en onze bestemming bereiken. Maar vertrouwen we Hem volkomen op Zijn woord, zoals Jezus dat deed? Vragen we God naar Zijn doel en Zijn droom?Of proberen we alleen met onze “eigen wijsheid” onze eigen doelen te bereiken?Jezus zelf is ons voorbeeld; Hij doet niets uit zichzelf maar doet wat de Vader behaagt, uit Agape liefde, en spreekt wat de Vader Hem geleerd heeft. (Joh. 8:28/29)
1 Kor. 13: 4-8
De liefde is geduldig, de liefde is vriendelijk, de liefde is niet jaloers.Zij doet niet gewichtig en is niet trots.Ze kwets niet, is niet egoistisch en voelt zich nooit beledigd(!). Ze neemt niemand iets kwalijk(!) Ze is niet blij met onrecht, maar juist met de waarheid. De liefde beschermt altijd, heeft altijd vertrouwen,verwacht het altijd van God en houdt stand. Aan de liefde komt nooit een einde.
