Zo ziet integriteit er uit

Geniet jij er ook van als het weekend begint? Zelf ben ik dankbaar voor m’n werk en er zijn daarbij dingen waar ik erg blij van word.. Maar laat mij een middag handelingsplannen schrijven met streefpercentages van scores (absoluut niet mijn ding)en de wens naar een moment om tevreden met het resultaat bij te kunnen komen is zeer groot aanwezig. Even genieten na het harde werk, dat moet Noach destijds ook gedacht hebben……….

Toen na de zondvloed de aarde weer droog was geworden, had hij een wijngaard geplant. Begrijpelijk dat hij na al het geploeter een moment had dat hij wilde genieten van het goede dat God hem gegeven had. Daar is niets mis mee. Het liep alleen wel een beetje uit de hand. Hij nam wat teveel van de wijn en in een dronken bui trok hij al z’n kleren uit en zo viel hij in slaap. (Gen. 9:20-27).

Een kwetsbaar moment, maar tot op dat moment nog geen grote schande. Totdat zijn zoon Cham het in de gaten kreeg. Ik kan me zo voorstellen dat hij naar z’n broers rende en enigszins buiten adem zei; “ …moet je nou eens horen…..dit is toch niet te geloven….”
Van de week las ik dit verhaal en het trof me. Want is dit niet hoe wij mensen vaak omgaan met iemands zwakke moment? “ Moet je horen, dit is niet normaal, kijk eens wat hij/zij gedaan heeft, dit was te verwachten-of: dit hadden we totaal niet verwacht.” Dagelijks bereiken ons via (social) media berichten met een dergelijke strekking. Verontwaardiging, afschuw, ongeloof-vaak ook logische (eerste)reacties wanneer iemand het echt te bont heeft gemaakt. Maar hoe gaat het daarna verder?

Wat doe je met de kwetsbaarheid van die ander?

Kijk even met me mee hoe de broers van Cham reageerden. Sem en Jafet namen een mantel, legden die op hun schouders en bedekten hun vaders naaktheid, terwijl ze hun gezicht afwendden om niemand in verlegenheid te brengen. Dat raakt me, wat een integriteit! Wat doe je op het moment dat iemand kwetsbaar is, een zwak moment heeft, zichzelf misschien te schande maakt? Blijft het bij boze verontwaardiging? Of misschien wel……leedvermaak? Want stel je nou eens voor dat het om iemand gaat die jou al jaren het leven zuur maakt. Je onrecht heeft aangedaan……dan voelt het toch wel als een soort gerechtigheid zo iemand door zijn eigen toedoen te zien falen.

Saul was bijvoorbeeld zo’n figuur. Jarenlang had hij David letterlijk naar het leven gestaan, jaloers als hij was. Het moment dat David te horen kreeg dat Saul verslagen en gedood was, zou een moment moeten zijn van misschien wel grote euforie dat er nu eindelijk gerechtigheid was. Genoegdoening voor al het leed dat hij had veroorzaakt. Rende David naar buiten om het grote nieuws te vertellen? Integendeel. Er staat: “ verkondigt het niet te Gat, boodschapt het niet op de straten van Askelon, opdat de dochters der Filistijnen zich niet verheugen………..” (2 Sam. 1: 20a).
David liet zich niet leiden door allerlei zeker te rechtvaardigen emoties, maar door bewogenheid en liefde. Sem en Jafet bedekten de schande van hun vader letterlijk met de mantel der liefde. Let wel hier gebeurt iets heel anders dan zaken die wel degelijk aan het licht moeten worden gebracht “ onder het tapijt schuiven,” dit moeten we niet verwarren. Overigens ook daar is een integere hartsgesteldheid cruciaal.

Liever zien we hem falen…

Ooit schreef de groep “Klein orkest” een nummer met o.a. de volgende woorden:

“Veilig beneden: het hooggeeerd publiek wachtend op de salto mortale
En als hij verschijnt, sterft de muziek. Zal hij de overkant halen?
Een zucht van verlichting en altijd applaus, maar liever nog zien ze hem falen.
En dan verandert de afschuw al snel in de wens z’n val vertraagd te herhalen……”

Verheug je niet in de val van de ander, zelfs al is het niet bepaald je beste vriend. Laten we nooit vergeten waar we zelf vandaan zijn gekomen en handelen uit liefde en bewogenheid.